UPRAWNIENIA Z TYTUŁU RĘKOJMI NIE SŁUŻĄ NAPRAWIE WSZELKICH WAD DOTYCZĄCYCH RZECZY, LECZ JEDYNIE WAD, KTÓRE ISTNIEJĄ JUŻ W MOMENCIE JEJ WYDANIA.

Art. 556² k.c., który w interesie konsumenta wprowadza domniemanie, że wada fizyczna lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego, jeżeli wada ta została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej.

Tym samym po upływie roku od przejścia niebezpieczeństwa na kupującego to ten ostatni musi wykazać, iż wada istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikła z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili (art. 559 k.c.)

Przepisy te stanowią wyraz zasady, że uprawnienia z tytułu rękojmi nie służą naprawie wszelkich wad dotyczących rzeczy, w tym takich które pojawiają się w toku eksploatacji, lecz jedynie wad, które istnieją bądź ich przyczyna tkwi w rzeczy już w momencie jej wydania. O ile w okresie roku od wydania rzeczy ustawodawca przyjął domniemanie, że rzecz sprzedana konsumentowi już w chwili jej wydania była dotknięta wadą, po upływie tego terminu ciężar dowodu w całości obciąża konsumenta.

Domniemanie istnienia wady lub jej przyczyny w chwili wydania kupującemu nie znajduje zastosowania, jeżeli stroną transakcji nie jest konsument, czyli np. sprzedawca i kupujący są osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej. W takim stanie rzeczy to na kupującym spoczywa ciężar udowodnienia, że już w momencie wydania rzeczy była ona dotknięta wadą, bądź też tkwiła w nim przyczyna, która spowodowała wadę w dacie późniejszej niezależnie od daty stwierdzenia wady.